Israël bestaat deze maand 60 jaar. Uit Amerika en Europa klinkt klaterend applaus. Nederland laat zich hierbij allerminst onbetuigd. In de Israël Nieuwsbrief van het CIDI, gedateerd 7 mei, staat een speciale invitatie van premier Balkenende.

Aan de tekst ervan neem ik geen aanstoot. Hoewel: is het gepast louter bewondering te uiten voor Israëls “moderne democratie”? Het is toch evident dat die democratie niet voorbeeldig is. Er zit immers een lelijke barst in: de Palestijnse burgers van Israël zijn niet gelijkberechtigd aan de Joodse Israëli’s, maar worden op een aantal terreinen achtergesteld, gediscrimineerd dus. Bovendien: past het een moderne democratie de militaire bezetter te zijn van miljoenen mensen, al meer dan 40 jaar en in strijd met (een reeks van) VN-resoluties?

Betreurenswaardig is ook dat in de gelukswens van de premier geen enkele verwijzing voorkomt naar het internationale recht. Israël blijft zich in ernstige mate aan dat recht vergrijpen en dat behoort niet verzwegen en bemanteld te worden, zelfs niet in een felicitatie. Zeker niet in een felicitatie van de Nederlandse regering, want die heeft de grondwettelijke verplichting om de internationale rechtsorde te bevorderen.

Maar de Nederlandse regering volstaat niet met een gelukwens van de eerste minister. Er worden van regeringswege meer lofuitingen aangedragen. Vice-premier Bos verscheen op 7 mei op een feestavond in de Amsterdamse RAI en beklom daar het podium om Israël te huldigen. Hij heeft warme en lovende woorden voor de aanwezigen op het feest, meldt het Reformatorisch Dagblad. Tot de kernwoorden van de Israëlische samenleving behoorde rechtvaardigheid, zegt de vice-premier in zijn rede. Rechtvaardigheid? Het is intussen toch bekend dat de vestiging van Israël gepaard is gegaan met de verdrijving van circa 750.000 Palestijnen, driekwart van de inheemse bevolking van het deel van Historisch Palestina waarin Israël werd gevestigd!

En dan hebben we het nog niet gehad over minister Verhagen, die op 17 mei op een symposium van het CIDI sprak, een organisatie die de Israëlische kwaliteitskrant Ha’aretz eerder aanduidde als “pro-zionist lobby organisation”. In zijn rede blies Verhagen uitvoerig de loftrompet: “The Netherlands has supported the State of Israel from its early days. Successive Dutch governments have stood by Israel, providing both political and military support in times of crisis. And these exceptional ties have endured. To date, we share many values with Israel. Israel is the only country in the region to boast a modern democracy based on the rule of law.” En zo verder.

Verhagen besteedde niet meer dan één bijzin aan de gevolgen die de stichting van Israël voor de Palestijnen had (“The founding of Israel as a state that would serve as a Jewish homeland led many Palestinians who were living on that land to flee, leaving behind everything they had.”), nog los van het feit dat hij geheel niets te melden heeft over de grootschalige mensenrechtenschendingen die Israël dag in dag uit begaat. Sterker, de minister kondigde zelfs aan om internationale kritiek op Israël te willen onderdrukken.

Hadden de premier, de vice-premier en de minister van buitenlandse zaken vooraf maar acht geslagen op de verklaringen die Amerikaanse en Britse Joden ongeveer een week voor Israëls verjaardag hebben gepubliceerd. In die verklaringen distantiëren deze verontwaardigde schrijvers zich van het feest in stellige bewoordingen. De Amerikaanse organisatie Jewish Voice for Peace somt in haar verklaring de verschrikkingen op die de Palestijnen in 1948 hebben moeten doormaken en besluit dan: “Velen van ons zullen geen feest vieren zo lang Israël doorgaat het internationale recht te schenden, een monstrueuze collectieve bestraffing oplegt aan de burgerbevolking van Gaza en de Palestijnen hun mensenrechten en nationale aspiraties blijft onthouden.”

In de andere verklaring, ondertekend door meer dan honderd prominente Britse Joden en gepubliceerd in The Guardian van 30 april, wordt onder andere gezegd: “Wij kunnen niet de verjaardag vieren van een staat die gebaseerd is op terrorisme, bloedbaden en het beroven van een ander volk van zijn land. En die zelfs nu nog bezig blijft met etnische zuiveringen. Wij zullen pas vieren wanneer Joden en Arabieren als gelijken wonen in een vreedzaam Midden-Oosten.”

Deze klare taal valt niet te veronachtzamen. Wie dat wel doet, heeft de ogen afgewend en de oren gesloten.

Lees ook de verklaring van anti-apartheidstrijders uit Zuid-Afrika: We fought apartheid; we see no reason to celebrate it in Israel now!